Fabryka została zbudowana w latach 1798-1800 i pierwotnie służyła jako drukarnia cienkich tkanin - tektury. W 1825 roku została zakupiona przez przedsiębiorcę Josefa Herziga. Dwa lata później Herzig nabył również szlifiernię szkła znajdującą się za fabryką. W 1828 r. zbudował w tym miejscu przędzalnię bawełny, warsztat maszynowy, bielarnię, farbiarnię i wykańczalnię. Przekształciło to tkactwo lniane w tkactwo bawełniane w okolicy i sprawiło, że bawełna stała się łatwo dostępnym materiałem. W 1837 r. do fabryki dołączyli synowie Herziga, a firma zmieniła nazwę na Josef Herzig & Söhne.
W latach czterdziestych XIX wieku fabryka obsługiwała łącznie 5196 wrzecion i zatrudniała 113 pracowników. Z czasem energia wodna rzeki Nysy stała się niewystarczająca do zasilania fabryki, więc w 1842 r. uruchomiono pierwszą w regionie maszynę parową, uzupełnioną o dwie turbiny wodne. Po 1855 r. na czele firmy stanął Anton Herzig, a w fabryce działała już mechaniczna tkalnia z 244 krosnami i roczną produkcją około 3300 sztuk tkanin bawełnianych. W tym czasie fabryka zatrudniała około 300 osób. Na terenie zakładu znajdował się również budynek administracyjny, skład węgla i kuźnia. Głównymi partnerami handlowymi Herziga były Włochy, Węgry i Siedmiogród. Eksportowano głównie surową, białą i barwioną bawełnę. Firma zdobyła niezliczone zasługi i medale na wystawach przemysłowych w Wiedniu, Lipsku, Monachium, Londynie i Paryżu. Jednak w 1859 r. główny partner biznesowy firmy, dom bankowy Arnstein & Eskeles, zbankrutował, co doprowadziło Josef Herzig & Söhne do dużych strat finansowych i ostatecznie do sprzedaży fabryki.
W kolejnych latach fabryka zmieniła kilku kolejnych właścicieli, aż w 1880 r. została zakupiona przez największą wówczas firmę bawełnianą w Austro-Węgrzech, Mautner & Osterreicher, kierowaną przez przemysłowca Isaaca Mautnera z Náchodu. W 1895 roku fabryka posiadała łącznie 1000 krosien. Firma przetrwała I wojnę światową i kontynuowała produkcję po powstaniu Czechosłowacji. Największym udziałowcem firmy w tym czasie była praska Živnobanka.
Fabryka włókiennicza przetrwała do dziś po kilku rekonstrukcjach i zmianach. Jednak w latach 50. przestała służyć przemysłowi tekstylnemu i została przeniesiona do krajowego przedsiębiorstwa Bižuterie. Była znana opinii publicznej jako Silka.
W 2002 r. firma G&B Beads, s.r.o. kupiła teren fabryki i przeniosła tam produkcję szklanych koralików i biżuterii. W 2020 r. firma G&B Beads przekazała nieużywane tereny fabryczne Fundacji/konsorcjum Nisa Factory w celu budowy centrum sztuki współczesnej, nauki i technologii.
Fabryka została zbudowana w latach 1798-1800 i pierwotnie służyła jako drukarnia cienkich tkanin - tektury. W 1825 roku została zakupiona przez przedsiębiorcę Josefa Herziga. Dwa lata później Herzig nabył również szlifiernię szkła znajdującą się za fabryką. W 1828 r. zbudował w tym miejscu przędzalnię bawełny, warsztat maszynowy, bielarnię, farbiarnię i wykańczalnię. Przekształciło to tkactwo lniane w tkactwo bawełniane w okolicy i sprawiło, że bawełna stała się łatwo dostępnym materiałem. W 1837 r. do fabryki dołączyli synowie Herziga, a firma zmieniła nazwę na Josef Herzig & Söhne.
W latach czterdziestych XIX wieku fabryka obsługiwała łącznie 5196 wrzecion i zatrudniała 113 pracowników. Z czasem energia wodna rzeki Nysy stała się niewystarczająca do zasilania fabryki, więc w 1842 r. uruchomiono pierwszą w regionie maszynę parową, uzupełnioną o dwie turbiny wodne. Po 1855 r. na czele firmy stanął Anton Herzig, a w fabryce działała już mechaniczna tkalnia z 244 krosnami i roczną produkcją około 3300 sztuk tkanin bawełnianych. W tym czasie fabryka zatrudniała około 300 osób. Na terenie zakładu znajdował się również budynek administracyjny, skład węgla i kuźnia. Głównymi partnerami handlowymi Herziga były Włochy, Węgry i Siedmiogród. Eksportowano głównie surową, białą i barwioną bawełnę. Firma zdobyła niezliczone zasługi i medale na wystawach przemysłowych w Wiedniu, Lipsku, Monachium, Londynie i Paryżu. Jednak w 1859 r. główny partner biznesowy firmy, dom bankowy Arnstein & Eskeles, zbankrutował, co doprowadziło Josef Herzig & Söhne do dużych strat finansowych i ostatecznie do sprzedaży fabryki.
W kolejnych latach fabryka zmieniła kilku kolejnych właścicieli, aż w 1880 r. została zakupiona przez największą wówczas firmę bawełnianą w Austro-Węgrzech, Mautner & Osterreicher, kierowaną przez przemysłowca Isaaca Mautnera z Náchodu. W 1895 roku fabryka posiadała łącznie 1000 krosien. Firma przetrwała I wojnę światową i kontynuowała produkcję po powstaniu Czechosłowacji. Największym udziałowcem firmy w tym czasie była praska Živnobanka.
Fabryka włókiennicza przetrwała do dziś po kilku rekonstrukcjach i zmianach. Jednak w latach 50. przestała służyć przemysłowi tekstylnemu i została przeniesiona do krajowego przedsiębiorstwa Bižuterie. Była znana opinii publicznej jako Silka.
W 2002 r. firma G&B Beads, s.r.o. kupiła teren fabryki i przeniosła tam produkcję szklanych koralików i biżuterii. W 2020 r. firma G&B Beads przekazała nieużywane tereny fabryczne Fundacji/konsorcjum Nisa Factory w celu budowy centrum sztuki współczesnej, nauki i technologii.
< Powrót do menu
Centrum technologiczne (2024)
300 m2 | pojemność 60 osób
Studio | Warsztaty | Wykłady
Budynek dawnego magazynu szkła stanie się centrum współpracy nauki z praktyką. Intencją jest wspieranie procesów związanych ze stopniową transformacją cyfrową regionalnych firm, a jednocześnie wspieranie rozwoju kompetencji i umiejętności cyfrowych.
